W 2023 roku przypada setna rocznica urodzin poetki.
Wisława Szymborska urodziła się w 1923 roku. Debiutowała w 1945 w prasie literackiej. W sumie była autorką 12 tomików wierszy oraz dwóch wydanych pośmiertnie. Oprócz tego była eseistką, krytyczką literacką, felietonistką i tłumaczką. Umarła 1 lutego 2012 roku.
Gdy w 1996 roku otrzymała Literacką Nagrodę Nobla, w polskich księgarniach nie było ani jednego tomiku poetki… Szymborska, ceniąca skromne, spokojne życie, uważała fakt przyznania jej nagrody za wielką katastrofę w życiu.
Jej poezja, inteligentna, błyskotliwa, a jednocześnie przystępna w odbiorze, jest wciąż bliska wielu czytelnikom nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Jej wiersze przetłumaczono na ponad czterdzieści języków.
Wisława Szymborska „ODKRYCIE”
Wierzę w wielkie odkrycie.
Wierzę w człowieka, który dokona odkrycia
Wierzę w przestrach człowieka, który dokona odkrycia.
Wierzę w bladość jego twarzy,
w mdłości, w zimny pot na wardze.
Wierzę w spalenie notatek,
w spalenie ich na popiół,
w spalenie co do jednej.
Wierzę w rozsypanie liczb,
w rozsypanie ich bez żalu.
Wierzę w pośpiech człowieka,
w dokładność jego ruchów,
w nieprzymuszoną wolę.
Wierzę w utłuczenie tablic,
w wylanie płynów,
w zgaszenie promienia.
Twierdzę, że to się uda
i że nie będzie za późno,
i rzecz rozegra się w nieobecności świadków.
Nikt się nie dowie, jestem tego pewna,
ani żona, ani ściana,
nawet ptak, bo nuż wyśpiewa.
Wierzę w nieprzyłożoną rękę,
wierzę w złamaną karierę,
wierzę w zaprzepaszczoną pracę wielu lat.
Wierzę w sekret zabrany do grobu.
szybują mi te słowa ponad regułami.
Nie szukają oparcia w jakichkolwiek przykładach.
Moja wiara jest ślepa i bez podstaw.
